Rezonans magnetyczny jest często wykorzystywanym w neurologii badaniem. Pozwala w bezinwazyjny i bezbolesny sposób zajrzeć w głąb układu nerwowego pacjenta i w porę zdiagnozować groźne dla życia i zdrowia chorego schorzenia natury neurologicznej. To obecnie jedna z najdokładniejszych i najlepszych metod diagnostyki stosowana w neurologii.

Podczas badania rezonansem magnetycznym wykorzystywane jest silne pole magnetyczne. W reakcję z tym polem wchodzą protony wodoru, będącego jednym z najbardziej podstawowych pierwiastków, z jakich składa się ludzki organizm. W konsekwencji protony wodoru zostają pobudzone i, wchodząc w rezonans, same wytwarzają energię w postaci fal. Aparat do rezonansu magnetycznego rejestruje te fale, a następnie, przetworzone w energię elektryczną, fale zostają zarejestrowane i odebrane w postaci obrazu na ekranie komputera.

Rezonans magnetyczny (RM) jest niezwykle dokładnym i miarodajnym badaniem. Na przedstawionym w wysokiej rozdzielczości obrazie widnieją przekroje narządów wewnętrznych i pozostałych struktur ludzkiego organizmu we wszystkich płaszczyznach. Uwidaczniane są zarówno tkanki patologiczne, jak i tkanki zdrowe. Niekwestionowaną zaletą wykonywanego w diagnostyce neurologicznej badania rezonansem magnetycznym jest brak ujemnego wpływu na zdrowie pacjenta. W przeciwieństwie do innych współczesnych metod obrazowania ciała pacjenta (np. tomografii komputerowej), podczas badania rezonansem magnetycznym nie jest wytwarzane szkodliwe dla człowieka promieniowanie jonizujące.

Kiedy wykonuje się badanie rezonansem magnetycznym w diagnostyce neurologicznej?

Rezonans magnetyczny jest często wykorzystywany przez neurologów, gdyż jako jedno z nielicznych badań pozwala dokładnie ocenić tylny dół czaszki oraz podstawę mózgu. Ponadto podczas badania rezonansem magnetycznym uwidaczniana jest istota biała, co jest trudne albo wręcz niemożliwe do osiągnięcia przy zastosowaniu innych metod diagnostycznych.

Badanie układu nerwowego rezonansem magnetycznym wykonuje się dwoma technikami: z wykorzystaniem środka kontrastującego lub bez konieczności jego stosowania. Środek kontrastujący podaje się pacjentowi między innymi przed badaniem rdzenia kręgowego, gdyż można wówczas zobrazować zmiany zapalne, nowotworowe czy niedokrwienne. Wykorzystanie rezonansu magnetycznego w neurologii umożliwia wczesne wykrycie zmian patologicznych, które prowadzą do uszkodzenia bariery krew-mózg, fizjologicznie oddzielającej naczynia krwionośne i tkankę nerwową.

Wskazaniem do wykonania badania układu nerwowego rezonansem magnetycznym mogą być silne bóle i zawroty głowy. Lekarz może podjąć decyzję o konieczności przeprowadzenia badania również w przypadku wystąpienia u pacjenta takich objawów jak drgawki oraz omdlenia. Rezonans magnetyczny wykonuje się po urazach, aby stwierdzić, czy nie doszło następstw urazów w obrębie układu nerwowego. Ponadto badanie rezonansem magnetycznym wykrywa guzy mózgu, nie tylko te nowotworowe.

Rezonans magnetyczny wykonuje się w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia takich chorób jak rozszczepy kręgosłupa, rozszczepy czaszkowo-mózgowe czy rozdwojenie rdzenia. Badanie umożliwia szczegółową ocenę zmian chorobowych i powiązanie obecnych w układzie nerwowym patologii z zaobserwowanymi objawami u pacjenta. Ponadto dzięki rezonansowi magnetycznemu można zastosować odpowiednie leczenie i oszacować jego powodzenie. Rezonans magnetyczny układu nerwowego przeprowadza się także w przebiegu zespołu Arnolda-Chiariego czy zespołu Dandy’ego-Walkera. Badanie pozwala wykryć wczesne udary mózgu, a także ocenić ich rozległość. Rezonans magnetyczny jest niezbędny w diagnostyce i ocenie postępu takich chorób jak stwardnienie rozsiane, choroba Huntingtona czy zespół von Hippel-Lindaua.

Badanie rezonansem magnetycznym trwa kilkadziesiąt minut. W trakcie badania nie można się poruszać. Aparat może wytwarzać nieprzyjemne i głośne dźwięki, dlatego pacjent przed badaniem otrzymuje zatyczki do uszu. Samo badanie nie jest dla pacjenta bolesne i niekomfortowe, jedynym utrudnieniem jest brak możliwości ruchu.