Wysiłkowe nietrzymanie moczu (NTM) to nie tylko wstydliwy problem, ale przede wszystkim przewlekła choroba, którą można, a nawet trzeba leczyć, co wcale nie jest takie oczywiste, jak mogłoby się wydawać. Okazuje się bowiem, że aż połowa kobiet borykająca się z mimowolnymi, niekontrolowanymi wyciekami moczu nigdy nie skonsultowała swojej przypadłości ze specjalistą. Popełniają błąd, gdyż pozbawiają się szansy na całkowite wyleczenie i pozbycie się kłopotliwych dolegliwości.

Kontrola nad procesem mikcji, a więc gromadzeniem i wydalaniem moczu, zależy od funkcjonowania i współpracy ośrodkowego oraz autonomicznego układu nerwowego, a także prawidłowej pracy pęcherza moczowego i jego mięśni zwieraczy. Fizjologiczny proces oddawania moczu zależy również od połączeń pęcherzowo-cewkowych z podstawą pęcherza moczowego. Jeżeli któryś lub kilka ze wspominanych elementów zawodzi, pojawiają się objawy choroby znanej jako wysiłkowe nietrzymanie moczu (NTM). Pierwszymi symptomami schorzenia są mimowolne wycieki moczu podczas wysiłku fizycznego i innych czynności, podczas których wzrasta poziom ciśnienia wewnątrz jamy brzusznej – kichania, kaszlu czy śmiechu. Z czasem jednak objawy nasilają się, a do niekontrolowanego oddawania moczu dochodzi nawet podczas tak prozaicznych czynności jak chodzenie. W najcięższych przypadkach wycieki moczu zdarza się nawet podczas spoczynku.

Wbrew powszechnie panującym opiniom, nietrzymanie moczu nie dotyka tylko kobiet starszych i wcale nie jest domeną wieku pomenopauzalnego. W swoim artykule „Leczenie operacyjne nietrzymania moczu u kobiet – aktualne trendy” opublikowanym w „Przeglądzie urologicznym” prof. dr n. med. Tomasz Rechberger zauważa: „Powszechność występowania tego zjawiska jest tak duża, że NTM można uznać za problem natury społeczno-ekonomicznej”. Jakie współcześnie leczy się wysiłkowe nietrzymanie moczu? Czy operacja jest konieczna w każdym przypadku?

Kiedy należy przeprowadzić leczenie operacyjne nietrzymania moczu i jaki są techniki zabiegowe?

Kwalifikacji do leczenia operacyjnego wysiłkowego nietrzymania moczu dokonuje urolog lub ginekolog. Decyzję o podjęciu leczenia zabiegowego podejmuje się najczęściej, kiedy leczenie zachowawcze zakończyło się niepowodzeniem. Ponadto operacja jest niezbędna, gdy problem jest nasilony, a do mimowolnych wycieków moczu dochodzi także w czasie spoczynku lub podczas chodzenia. Potencjalnymi kandydatami do zabiegu są również pacjentki, u których nietrzymanie moczu współtowarzyszy chorobom neurologicznym.

Chirurgiczne zabiegi wykonywane u pacjentek z NTM można podzielić na dwie grupy: operacje z użyciem taśm oraz bez ich użycia. Z danych, jakimi dysponuje Narodowy Fundusz Zdrowia, jednoznacznie wynika, że liczba operacji przeprowadzonych z użyciem taśm była czterokrotnie wyższa niż zabiegów, w których nie wykorzystano tej możliwości. W większości przypadków nie istnieje konieczność przeprowadzania tradycyjnej, chirurgicznej operacji, złotym środkiem w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu stają się zabiegi laparoskopowe. Nowością na rynku są minisystemy, np. TVT Secure, Miniarce czy TFS. W porównaniu z tradycyjnymi taśmami wykorzystywanymi do leczenia NTM, charakteryzują się zmniejszeniem preparatyki tkanek w okolicy poddawanej zabiegowi. Uznaje się, że jedną z najskuteczniejszych laparoskopowych metod leczenia NTM są operacje pętlowe, ich skuteczność wynosi od 85% do 95%.

Klasyczne operacje wysiłkowego leczenia moczu są sukcesywnie wypierane przez nowoczesne techniki zabiegowe. Odchodzi się od przeprowadzania operacji wzmacniających przednią ścianę pochwy, gdyż skuteczność w leczeniu NTM była zbyt niska. Coraz częściej pacjentki decydują się na zabiegi wykonywane przy pomocy lasera. Zabieg nie wymaga podania znieczulenia i jest całkowicie bezbolesny. Koncepcja leczenia opiera się na fototermicznym obkurczaniu i napinaniu pochwy.

Polscy specjaliści proponują pacjentom leczenie na bardzo wysokim, nieodbiegających od europejskich standardów poziomie. Nasi lekarze na bieżąco wprowadzają na rodzimy rynek nowoczesne techniki leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu.