Mianem włókniaków określa się łagodne guzy nowotworowe o postaci narośli, pojawiające się w różnych partiach ciała. Pomimo, że medycznie kwalifikuje się je do grupy nowotworów, w praktyce nie stanowią zagrożenia dla zdrowia, będąc jedynie kłopotem estetycznym. Włókniaki dzielą się na twarde i miękkie, a różnią się m.in. kształtem, barwą i miejscem występowania.

Włókniaki twarde i miękkie to łagodne zmiany nowotworowe, mające postać guzów bądź narośli. Zbudowane są z tkanki łącznej włóknistej. Pomimo faktu, że w medycynie zalicza się je do zmian nowotworowych, to jedynie w skrajnych przypadkach zagrażają zdrowiu lub życiu i niezwykle rzadko ulegają zezłośliwieniu. Według rozmaitych statystyk, niegroźne włókniaki macicy pojawiają się nawet u 30% kobiet, zaś włókniaki piersi – u 25% pań w wieku 18-30 lat. – Włókniaki miękkie są guzami lub guzkami workowato zwisającymi z powierzchni skóry. Są one na ogół liczne, barwy skóry otaczającej lub nieco ciemniejsze. Często umiejscawiają się na szyi i karku, szczególnie u starszych kobiet. Włókniaki twarde są zwykle pojedyncze, drobne, przesuwalne wobec podłoża i zazwyczaj usytuowane na kończynach. Pojawiają się one głównie u osób dojrzałych. Zmiany te mogą szpecić, stąd leczy się je chirurgicznie poprzez wycięcie – powiedziała Małgorzata Kaźmierczak-Oleszczuk, dermatolog i lekarz medycyny estetycznej, kierownik Kliniki Anti-Aging Invicta w Gdańsku, portalowi zdrowie.wp.pl.

Włókniaki twarde i miękkie – charakterystyka

Włókniaki miękkie są zazwyczaj zmianami o charakterze wrodzonym, choć lekarze wyróżniają kilka stanów i chorób, które zwiększają prawdopodobieństwo ich występowania. Zalicza się do nich otyłość, cukrzyca, akromegalia (choroba endokrynologiczna, polegająca na zwiększonym wydzielaniu hormonu wzrostu), a także choroba Recklinghausena (nerwiakowłókniowatość). Włókniaki miękkie pojawiają się również u kobiet ciężarnych.

Jeśli chodzi o miejsca występowania, włókniaki miękkie mogą pojawić się w zasadzie w każdym miejscu ciała, choć najczęściej spotyka się je na karku, szyi, na powiekach, pod pachami, w okolicach pachwin oraz pod piersiami. Najbardziej narażone na ich pojawienie się są kobiety w podeszłym wieku. Włókniaki miękkie mają postać kulistego guzka wyrastającego bezpośrednio ze skóry lub połączonego z nią przez cienkie pasmo tkanki. Mogą przybierać rozmaitą wielkość (od 1-2 mm do nawet 2 cm), posiadają barwę zbliżoną do skóry (lub nieco ciemniejszą) i – jak sama nazwa wskazuje – są miękkie w dotyku. Włókniaki miękkie z reguły nie ustępują samoistnie oraz nie wywołują żadnych dolegliwości, taki jak ból czy świąd.

Zupełnie inne pochodzenie mają włókniaki twarde. Są to zmiany nabyte, powstałe w wyniku urazu, ukąszenia, zranienia lub miejscowego stany zapalnego. Zbudowane są z włókien kolagenowych oraz niewielkich ilości komórek tkanki łącznej. Nie zauważono, aby na ich występowanie była szczególnie narażona jakakolwiek grupa wiekowa lub osoby określonej płci.

Włókniaki twarde najczęściej pojawiają się na kończynach – zarówno górnych, jak i dolnych, bardzo rzadko mają charakter mnogi. Są twarde w dotyku, mają okrągły lub owalny kształt, z reguły nie można ich ucisnąć. Co do koloru, występują w wielu odcieniach, od czerwieni aż do barwy brunatnej. Ich powierzchnia może być gładka lub szorstka.

Dla wielu osób włókniaki – zwłaszcza zlokalizowane w widocznych miejscach – są sporym defektem natury estetycznej. Po konsultacji z lekarzem można rozważyć ich usunięcie. Współczesna medycyna estetyczna oferuje wiele metod zabiegu: elektroresekcję (usunięcie włókniaka za pomocą prądu elektrycznego), przez wypalanie laserem, krioterapię (czyli zamrażanie), aż po wycięcie chirurgiczne. Najczęściej rekomendowane są elektroresekcja oraz zabiegi laserowego usunięcie włókniaków, ale oczywiście dobór odpowiedniej metody zależy od wielu czynników, m.in. stanu zdrowia pacjenta oraz ilości występujących włókniaków. Ceny zabiegów w klinikach prywatnych oscylują w granicach 200-300 zł.