Zaburzenie jakim jest nietrzymania moczu (NTM) powoduje problemy w codziennym funkcjonowaniu wielu osób, a w szczególności kobiet. Przez wielu ludzi schorzenie to niesłusznie jest uważane za dolegliwość o charakterze wstydliwym, przez  co niekontrolowany wyciek moczu może być przyczyną niskiej samooceny, a nawet zaburzeń psychicznych. Szybka i sprawna diagnostyka połączona z przyczynowym leczeniem daje realną szansę na trwałe pozbycie się problemu NTM.

Nietrzymaniem moczu nazywamy najogólniej stan, w którym chory nie jest w stanie kontrolować procesu mikcji, czyli oddawania moczu. W związku z mnogością przyczyn i objawów NTM wyróżnić możemy:

• Wysiłkowe NTM, które charakteryzuje się bezwiednym wypływem moczu z cewki moczowej w stanach zwiększonego ciśnienia śródbrzusznego np. w przebiegu przewlekłych zaparć, wysiłku fizycznego, kaszlu czy nawet śmiechu;
• Naglące NTM poprzedzone jest uczuciem silnego parcia na mocz i częstszym (co najmniej dwukrotnym) oddawaniem moczu w godzinach nocnych, czyli tzw. nykturią;
• Nietrzymanie moczu z przepełnienia cechuje się popuszczaniem niewielkich ilości moczu z nadmiernie wypełnionego pęcherza moczowego z powodu atonii tzw. mięśnia wypieracza. Zaburzenie to może występować w przebiegu schorzeń neurologicznych takich jak przepuklina jądra miażdżystego czy stwardnienie rozsiane.
• Pozazwieraczowe NTM, w którym mocz wypływa poprzez nowopowstałą przetokę omijającą mechanizm zwieraczowy cewki moczowej. Pozazwieraczowe NTM może być skutkiem rozrostu nowotworowego, powikłań po zastosowaniu radioterapii czy urazów m.in. związanych z procesem porodu.

Diagnostyka i leczenie zaburzeń nietrzymania moczu

Podstawowe znaczenie w diagnostyce zaburzeń o charakterze NTM na dokładnie zebrany wywiad lekarski. Duża rola prawidłowo zebranego wywiadu od chorego związana jest z faktem, że różne odmiany i typy NTM charakteryzują się innymi objawami i innym postępowaniem terapeutyczno-leczniczym. Istnieje także grupa chorych, u którym stwierdzić można cechy zarówno NTM wysiłkowego i NTM naglącego. U takich pacjentów stwierdza się tzw. postać mieszaną NTM.

Częstsze występowanie zaburzeń NTM u kobiet związane jest m.in. z procesem porodu. Podczas porodu płodu o dużej masie urodzeniowej dojść może do uszkodzenia tkanek kanału rodnego i jego okolic. Uszkodzenia te mogą stać się przyczyną NTM u niektórych kobiet. Dodatkowo okres menopauzy, który cechuje się coraz mniejszym wytwarzaniem estrogenów przez jajniki ,stać się może czynnikiem rozwoju tego schorzenia. Estrogeny wpływają na rozwój i stan błony śluzowej, która wyściela m,in. kanał cewki moczowej. Niedobór estrogenów powoduje atrofię,czyli zmiany zanikowe błony śluzowej, które stać się mogą przyczyną rozwoju problemów kontroli mikcji.

U mężczyzn zaburzenia NTM związane mogą być z patologicznymi procesami toczącymi się w okolicy lub w obrębie gruczołu krokowego. Zatem badanie gruczołu krokowego u Panów ma istotne znaczenie w prawidłowym wykryciu przyczyny występujących zaburzeń. Za pomocą badania per rectum, które polega na wprowadzeniu palca do odbytnicy badanego, lekarz może ocenić takie cechy gruczołu krokowego jak jego spoistość czy ruchomość.

Można wyróżnić zachowawcze i operacyjne metody leczenia NTM. Ćwiczenia mięśni dna miednicy polegają na wielokrotnie powtarzanym napinaniu i rozluźnianiu tych mięśni. Regularne wykonywanie tych ćwiczeń prowadzi zazwyczaj do wzrostu ciśnienia śródcewkowego i lepszej kontroli mikcji. Zastosowanie znajdują również elektrostymulacja, która polega na biernym wzmocnieniu siły mięśniowej za pomocą impulsów elektrycznych. Ważna jest także profilaktyka NTM, jak mówi dla portalu www.ochoroba.pl lekarz urolog Janusz Zajda: ,,A więc generalnie zdrowy tryb życia: szczupła budowa, niepalenie papierosów, ćwiczenie.”.

Leczenie operacyjne NTM ma miejsce najczęściej w momencie braku lub niskiej skuteczności metod leczenia zachowawczego. Procedury chirurgiczne mają za zadanie unormować stosunki anatomiczne, które panują pomiędzy narządami miednicy mniejszej pacjenta i znajdują zastosowanie głównie w wysiłkowym NTM.